17 yaşımda üniversiteyi kazanıp evden ayrıldığım günden beri tam 10 yıl oldu. Evlenmeden önce her yaz tatili baba evimde olup özlemimi gideriyormuşum meğer. Bu yıl bu tatil 18 güne düşünce bocaladım.
Aynı şehirde yaşasak, gidip bi kahvesini içsem, saçlarımı örse, sevgisi ellerinden saçlarıma onlardan da tüm vücuduma yayılsa. Öyle çok isterdim ki.
Her gün dakikalarca konuşsak da, annemin bi bakışı çok başka. O da aynı şekilde belki de daha güçlü beni özlüyordur değil mi?
Pek bir duygusalım bu aralar. Teselli olmamı sağlayacak veya bana mantıklı bakış açıları önerecek veya kendi özlemini paylaşacak olan var mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder